Η βυζαντινή ορθόδοξη αγιογραφία δεν είναι απλά μια "τέχνη", είναι ιερή τέχνη.
Δεν είναι "ζωγραφική", είναι θεολογία.
Δεν είναι "καλλιτεχνική έκφραση", είναι προσδοκία σωτηρίας.
Δεν είναι "στολίδι", είναι συνάντηση με το θείο.
Δεν είναι "φωτογραφία", είναι "εις Χριστόν παιδαγωγία".
Δεν είναι "αντικείμενο", είναι ιερό σκεύος.
Δεν είναι "υλική αξία", είναι υπέρβαση.
Δεν είναι "συλλεκτικό είδος", είναι παρηγοριά, παραμυθία και ανάπαυση των Ορθοδόξων Χριστιανών κοντά στον Τριαδικό Θεό
   
 

 

 

Newsletter

   
 
   
  Βρείτε μας στο Faceboock
 
 
Πάτερ Παΐσιος
 
  Φώτης Κόντογλου
  http://www.rodosillektis.com/athos/icones/doxiariou.jpg
  Ψαλμοί από youtube
 
  Ραδιοφωνικός σταθμός Εκκλησίας της Ελλάδος
 
  Πειραϊκή Εκκλησία
 
   
   
   

Η Αγία Ευδοκία

ΑΓΙΕΣ » ΣΤΙΛΒΩΤΕΣ|ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ » ΑΓΙΕΣ|ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ » ΕΝΣΚΑΠΤΟ ΞΥΛΟ|ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ » ΣΤΙΛΒΩΤΕΣ|Εικ. Πρόσωπα Από Σ

Κωδ. Εικόνας 1470
Rating:3.33, Votes:9
  • Η Αγία Ευδοκία
    Η Αγία Ευδοκία
Nυν Σώτερ ή πριν προσφόρως τω Πατρί σου,
Έμπροσθεν είπης Eυδοκία σου Πάτερ.

Βιογραφία
Η Αγία Ευδοκία ήταν κόρη του αθηναίου φιλοσόφου Λεοντίου και γεννήθηκε το 401 μ.Χ. Σπούδασε κατά τον καλύτερο τρόπο τη γραμματική, τη ρητορική και τη φιλοσοφία.

Όταν πέθανε ο Λεόντιος, άφησε όλη την περιουσία του στους γιους του, και σ' αυτή άφησε μόνο 100 χρυσά νομίσματα. Όταν, λοιπόν, ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για να διεκδικήσει τα κληρονομικά της δικαιώματα, παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο τον Β', μέσω της αδελφής του Πουλχερίας, που είχε κατενθουσιαστεί από τα σπάνια χαρίσματα της αθηναίας κόρης. Έτσι βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομα Ευδοκία, από Αθηναΐδα που την έλεγαν πρώτα.

Η Ευδοκία από τη φύση της γυναίκα σεμνή, δεν ανακατεύθηκε καθόλου με τις βασιλικές υποθέσεις. Την είλκυσε περισσότερο η αλήθεια του Χριστού, γι' αυτό και επεδίωξε να επισκεφθεί τους Άγιους Τόπους. Όταν ο σκοπός της πραγματοποιήθηκε, αισθάνθηκε την ψυχή της να φτερουγίζει στο θρόνο του Θεού.

Η επιστροφή της, όμως, στη Βασιλεύουσα, επεφύλασσε εκπλήξεις. Οι σχέσεις της με τον Θεοδόσιο ψυχράνθηκαν, λόγω συκοφαντιών. Γι' αυτό, με την άδεια του επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, όπου ίδρυσε πολλά μοναστήρια. Και με προσευχή, μελέτη και «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι» (Α' πρός Τιμόθεον, 6.2), τελείωσε τη ζωή της.